نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم
شفای دل ها و ضیاء روح ها
شنیدن نام خـدا موجب هیبت ،
و هیبت سبب فنــــــا و غیبت است ،
و شنیدن نام رحمن موجب حضــور به حضرت ،
و حضــور سبب بقــــا و قــربت است.
یکی به شنیـدن نام الله در کشــف جــــلال مدهـوش ،
و یکی به شنیدن نام رحیـــم در بســاط جمـــال بی هــوش،
و الله اخبـار از قــدرت او بر ابــــــــــداع است.
الاهــــی ؛
همـه عالم تو را می خواهنـد تا تو کـرا خواهی؟
بنــازد کسی که تــــــــــــــو او را خـواهی،
که اگر بمــاند تــو او را در راهی.
آن را که خواست در ازل خواست،
و آن را کــــه نــواخـــت در ازل نواخــت،
کارها در ازل کـــرده و امـــــروز می نمـــاید،
سخن ها در ازل فرموده و امــروز می شنـوانــد،
خلعـت ها در ازل دوختــــه و امــــــروز می پوشــاند.
بسـم الله کلمه ای است که
شفـای دل ها و ضیـاء روح هاست ،
خـداونـدی که نام او دل هـا را بستـان است
و یــــاد او شمـــــع شبستـان،
بسـم الله نام خداوندی است که
مهــر او زندگانی دوستان است
و یک نفس با او به دوگیتــــی ارزان !
یک لحظه انس با او خوش تر از جان است
و یک نظر از او به صد هـزار جان رایگان.
این قـرآن ، نامـه خـداونــد کریـم است،
بنــدگان را یادگار مهـر قـدیــم است ،
نامه ای که مستودع آن در جهـان است
و مستقـرّ آن در میـــــان جـــان،
همـه اندام بنده به نام دوست نیــوشـــان ( شنـوا) است
و نـام دوست جــاودان،
نامـــه خبـــــر است و خبــــــــر پیشبـــاز عیــــان است.
مولای من ؛ محبوب دل هـــا ؛ منجی انسان هـــا ؛
یک دم گمان مبــر که زیــاد تـــو غافلم
بنشستم ار خمــوش خـــدا داند و دلــم
یک دم گمان مبرکه مرا جز تو یار خواهـد بود
دلم جز از تــو کسی را شــکار خواهـد بود
موضوع :